Ολοι οι άνθρωποι απο τεσσάρων ετών και άνω μπορούν να ασχοληθούν είτε σαν χόμπυ είτε πιο συστηματικά, με τις πολεμικές τέχνες, τα μαχητικά αθλήματα και τα συστήματα αυτοάμυνας. Για τις ηλικίες 4 εως 8 ετών υπάρχουν τα προγράμματα της προσχολικής αυτοάμυνας Ju Jitsu, Κids krav maga και Iaido for kids. Από 8 ετών και άνω τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν σχεδόν σε όλες τις πολεμικές τέχνες. Έχει διαπιστωθεί ότι η ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες βοηθάει τους ανθρώπους με πολλαπλό τρόπο.
Οι πολεμικές τέχνες έχουν μεγάλη εκπαιδευτική αξία και αυτό φαίνεται από την αυξανόμενη παρουσία τους σε οργανωμένα προγράμματα σε Δημόσια και Ιδιωτικά σχολεία. Είναι η καλύτερη εκτόνωση για τους εφήβους αλλά και για τους ενήλικες που θέλουν να ασχοληθούν είτε με τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες, είτε με τα μαχητικά αθλήματα.
Τέλος όλο και περισσότεροι άνθρωποι τρίτης ηλικίας διακρίνουν τις ευεργητικές και θεραπευτικές ιδιότητες που έχουν οι εσωτερικές πολεμικές τέχνες και τα ‘’απαλά’’ στυλ πολεμικών τεχνών. Τα τελευταία χρόνια αναδεικνυονται προγράμματα αυτοάμυνας και για άτομα με κινητικές και νοητικές δυσκολίες (ΑΜΕΑ), με προβληματική όραση και σε ένα ευρύ φάσμα ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (παιδιά με καρκίνο ‘’ΕΛΠΙΔΑ’’, ‘’Παιδικό Χωριό SOS Βάρης’’, ‘’Make a Wish’’ κ.α.). Εν κατακλείδι υπάρχουν πολεμικές τέχνες για όλες τις ηλικίες, για όλες τις ικανότητες και για όλους τους ανθρώπους με διαφορετικές φιλοσοφίες.
Ο κάθε άνθρωπος που συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα πολεμικών τεχνών ξεκινάει για κάποιους λόγους και στην πορεία ανακαλύπτει και άλλους περισσότερους για να συνεχίσει την ενασχόλησή του. Οι απόψεις από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρουν. Άλλοι κάνουν πολεμικές τέχνες γιατί τους αρέσει να συμμετέχουν σε αθλητικά αλλά μη ανταγωνιστικά γκρουπ και να βελτιώνουν την κίνησή τους και τις δεξιότητές τους, κατακτώντας επίπεδα – level – ζώνες.
Άλλοι επιλέγουν τα μαχητικά αθλήματα γιατί τους αρέσουν οι ανταγωνιστικές διαδικασίες και η συμμετοχή σε αγώνες. Είναι άνθρωποι που τους αρέσει η αναμέτρηση, η διεκδίκηση μεγάλων νικών και να βλέπουν τις ικανότητές τους κάτω από καταστάσεις πίεσης (under stress). Άλλοι πάλι επιθυμούν αποκλειστικά και μόνο την ενασχόλησή τους με τον τομέα της αυτοάμυνας. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι βαθμοί, ούτε οι κατακτήσεις ζωνών και μεταλλίων αλλά πως απλά και αποτελεσματικά θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη επίθεση και να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τους αγαπημένους τους. Άλλοι επιθυμούν απλά τη συμμετοχή τους στα Budo Club απλά και μόνο για κοινωνική συναναστροφή μέσα από τον αθλητισμό και την αυτοάμυνα.
Πολλοί γονείς επιλέγουν σαν αθλητική δραστηριότητα τις πολεμικές τέχνες γιατί επιθυμούν για τα παιδιά τους την πειθαρχία, την λειτουργία στις ομάδες, τη συγκέντρωση, την επιμονή και την ανταγωνιστικότητα, την ολοκληρωμένη γυμναστική, αλλά πάνω από όλα το εφόδιο και το εργαλείο ζωής που λέγεται αυτοάμυνα – αυτοπροστασία. Για πολλούς ανθρώπους είναι τρόπος ζωής και ασχολούνται ολοκληρωτικά με την πολεμική τέχνη που έχουν επιλέξει, είτε κανόντας το μόνο για τον εαυτό τους, είτε προσελκύωντας και άλλους για να συμμετέχουν.
Αν υπήρχε μια πολεμική τέχνη η οποία ήταν η καλύτερη, τότε όλοι θα έκαναν αυτή. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Σήμερα υπάρχει μια πανσπερμία πολεμικών τεχνών από διαφορετικές χώρες με διαφορετικές κουλτούρες, με διαφορετική εικόνα και διαφορετικά αποτελέσματα.
Ο κάθε άνθρωπος διαλέγει αυτό που του ταιριάζει μέσα από τη πληθώρα αυτών των τεχνών. Η καλύτερη συμβουλή για έναν άνθρωπο που θέλει να ξεκινήσει την ενασχόλησή του με μια πολεμική τέχνη, είναι να επισκεφτεί αρκετές σχολές (όχι με βάση μόνο την απόσταση) και να κάνει δοκιμαστικά μαθήματα σε αρκετά συστήματα έτσι ώστε τελικά να επιλέξει αυτό που του ταιριάζει.
Επίσης από το διαδίκτυο ο καθένας μπορεί να πληροφορηθεί από τις ιστοσελίδες των Ομοσπονδιών και των Οργανώσεων, όλα όσα χρειάζεται, για να έχει μια καλύτερη εικόνα και να στοχεύσει καλύτερα στις επιλογές του.
Όπως στην απλή καθημερινότητα έτσι και στις πολεμικές τέχνες υπάρχει κίνηση και όπου υπάρχει κίνηση ελοχεύει κάποιες φορές και κάποιος μικρός τραυματισμός. Στις οργανωμένες σχολές οι οποίες έχουν πιστοποιημένους εκπαιδευτές το ποσοστό τραυματισμού είναι 0,3%. Υπάρχουν όμως και σχολές που χρησιμοποιούν ολοκληρωτικά συστήματα και μεθόδους όπου τα ποσοστά είναι υψηλότερα. Με συγκέντρωση και προσοχή δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος τραυματισμού για τους αθλητές των πολεμικών τεχνών.